3 idiots (2009)

Bazı filmleri, kimse bilmesin, bana kalsın diyorum ya, bu film onlardan değil işte. Bu filmi herkes izlemeli. Nasıl anlatacağımı aslında tam kestiremiyorum. Bazı şeyleri gerçekten anlatmak biraz saçma, kelimeler çokça yetersiz kalabiliyor. Yine de deneyeceğim.

3 Idiots, bir hint filmi. Hayatımda izlediğim en dolu filmlerden birisi aynı zamanda. Her karakterin bir hikayesi, her sahnenin bir ayrıntısı, her diyalogun bir mesajı var. Film yaklaşık 3 saatlik ve (klişe bir cümle geliyor hazır mısınız...) inanın 3 saatin nasıl geçtiğini anlamıyorsunuz. Filmi sınıflandıramıyorum bile. Komedi ve dramın hiç bu kadar içiçe geçtiğini görmemiştim. Üzerine müzikal sahneler de eklenince çok ilginç bir film çıkıyor ortaya. Ben tanımlasam bu filmi sanırım "pozitif dram" şeklinde ironik bir tanım yapardım. Çünkü film sizi ağlatıyor ama kötü hissettirmiyor.

Filmin konusuna gelince; film Rancho (Aamir Khan) isimli bir karakteri temel alıyor ve onun arkadaşları üzerindeki etkisini, aşkını ve mücadelesini anlatıyor. Bunu anlatırken hayata dair çok güzel tespit ve göndermeler yapıyor.

Raju (Sharman Joshi) ve Farhan (Madhavan), arkadaşları Rancho' yu 5 yıldan fazladır görmemiştir. Chatur (Omi Vaidya) isimli bir diğer arkadaşları sayesinde Rancho' dan haber alırlar ve onu bulmak için yola düşerler. İşte film bu yolculuk ile başlıyor ve 10 yıl öncesini anlatıyor. Rancho' nun okula gelişini, okul müdürü Viru (Boman Irani) ile kavgalarını, müdürün kızı Pia'ya (Kareena Kapoor) olan aşkını ve Raju ve Farhan ile maceralarını izliyoruz. Yolculuk boyunca biz karakterlerimizin kimi zaman komik, kimi zaman trajik, kimi zaman trajikomik maceralarına tanık olurken, Raju ve Farhan da Rancho' nun gizemini çözüyor.

Film, özellikle eğitim sistemine fazlaca gönderme yapıyor. Ayrıca bir insanın hayatı boyunca ne yaptığı ve neyi yapmak istediği fazlaca irdeleniyor. Kariyer ve aşk, mutluluk ve başarı kavramları, bu kavramların insan hayatındaki öncelikleri konusunda derin düşüncelere dalıyorsunuz. Yönetmen Rajkumar Hirani, bu tipik gibi görünen konuları öylesine farklı, renkli ve hareketli bir biçimde sahneliyor ki,  mesajı çok etkili bir şekilde alıyorsunuz. Yönetmenin bu tarzı sayesinde de benim "pozitif dram" tanımım ortaya çıkıyor. Çünkü çok dramatik konuları sanki animasyon filmiymiş gibi biraz absürd, fazlaca renki, müzikli ele alıyor yönetmen. Öyle ki, sanki film değil de animasyon izliyor gibi oluyoruz. Gerçek değilmiş, bir o kadar da gerçekmiş gibi...

Filmin bence en renki karakterleri müdür Viru ve Chatur. Bu karakterler aynı zamanda filmin "negatif" kısmı. Dolayısı ile pozitifliğini anlamamız için çok önemliler. Usta oyunculukları sayesinde inanılmaz keyif veriyorlar. Bence filmin en güzel sahnesi de..hımm..bi dakka...seçemedim. :/  :)

Filmin müziklerinden bahsetmenden konuyu bitirmek olmaz. Çünkü filmi özel yapan bir şey de müzikleri. Filmde 4 şarkı ön plana çıkıyor. İlk başta "All Izz Well" ve "Zoobi Doobi" akılda kalıyor. Ancak film başlarken çalan "Behdi Hawa Sa Tha Woh" ve kampüste devreye giren "Give Me Some Sunshine" da unutulmaz benim için. Bu şarkıların hepsinde de Shantanu Moitra'nın imzası bulunuyor. 

Bence, hem konu, hem konuyu işleyiş, hem de filme inanılmaz yakışan müzikleri ile eşine fazla rastanamayacak (bu kalıba da bayılıyorum..ama öyle) bir film çıkıyor ortaya ve arşivimin "nane sosu" oluyor :) 

Film hakkında bazı kısa bilgilere gelince. Daha önce de bahsetmiştim. IMDb'nin trivia'ları ;

• Başrol oyuncusu Aamir Khan, film için ciddi bir kilo verme programına girmiş ve kendi doğumgünü pastasından bile yememiş.
• Filmin çekildiği kampüs, Bangalore'daki 'Indian Institute of Management'  kampüsü.
• Kareena Kapoor, her zaman Rajkumar Hirani ile çalışmış bu sayede rolü kapmış.
• Filme ilham veren kitap olan "Five Point Someone" ın yazarı Chetan Bhagat, 1991-1995 yılları arasında filmde konu edilen fakültede makine mühendisliği okumuş.